Ciekawe miejsca

Dwie pierwsze stacje Drogi Krzyżowej znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie łuku Ecce Homo. Pięć pozostałych znajduje się w obrębie bazyliki Grobu Świętego. Trasa Drogi Krzyżowej nie powstała na podstawie świadectw historycznych. Kształtowała ją tradycja. W okresie bizantyjskim, w noc Wielkiego Czwartku pielgrzymi mieli zwyczaj iść w procesji od kościoła Eleona, znajdującego się na szczycie Góry Oliwnej, do Kalwarii. Po przystanku wchodzili do miasta przez obecną Bramę św. Szczepana, a następnie posuwali się w przybliżeniu tą samą trasą co obecna Droga Krzyżowa, z tym że nie było już więcej postojów na ich drodze. Około VIII wieku liczba stacji była już zwyczajowo ustalona, ale trasa przebiegała inaczej: z Getsemani wiodła na południe dookoła miasta - od domu Kajfasza na górze Syjon, poprzez pretorium Piłata przy kościele św. Zofii (w pobliżu dawnej świątyni) do bazyliki Grobu Świętego. W średniowieczu obraz ten się znacznie skomplikował, gdy łacińscy chrześcijanie podzielili się na dwa ugrupowania. Jedna grupa lokowała pretorium i pałac arcykapłana na górze Syjon; druga - na północ od terenu świątyni; w konsekwencji obrano dwie całkowicie różne drogi wiodące do Grobu Pańskiego. Istota konfliktu była prosta: jedna grupa posiadała kościoły na wzgórzu zachodnim, druga - na wschodnim. W XIV wieku franciszkanie zorganizowali nabożeństwo procesyjne śladami kroków Jezusa w Jerozolimie; na tej drodze figuruje szereg obecnych stacji, ale punktem wyjścia był Grób Święty. Trasa XIV-wieczna pozostawała niezmienna przez prawie dwa stulecia. Wielu europejskich pielgrzymów (począwszy od XV wieku) organizowało w swoich rodzinnych krajach podobne procesje. Na ich trasie odtwarzano symbolicznie kolejne etapy Męki Pańskiej. W procesjach uczestniczyli ci wszyscy wierni, którzy nie mogli udać się na pielgrzymkę do Jerozolimy. Chrześcijanie mieszkający na stałe w Jerozolimie również odbywali procesje, ale tamtejsza Droga Krzyżowa miała tylko osiem stacji (ostatnią była obecna Siódma Stacja), natomiast w tradycji europejskiej było ich czternaście.